ارزشگذاری به فرآیند تعیین ارزش فعلی یک دارایی، شرکت یا کسب و کار گفته می‌شود. ارزشگذاری یکی از مهم‌ترین ارکان علم مالی است، به همین دلیل روش‌های زیادی برای ارزشگذاری دارایی‌ها و شرکت‌ها در طول زمان به وجود آمده است. برای ارزشگذاری دارایی‌ها باید پتانسیل کسب درآمد، هزینه‌ی صرف شده، ارزش بازار و موارد مشابه دیگر مربوط به آن دارایی را بررسی کرد. ارزشگذاری شرکت‌ها نیز معمولاً بر اساس معیارهایی مانند پتانسیل رشد و گسترش، مدت زمان فعالیت، توانمندی تیم مدیریت، میزان درآمد فعلی و آتی و … انجام می‌شود. شرکت‌ها در مراحل مختلف فعالیت خود نیازمند ارزشگذاری هستند. به عنوان مثال برخی از کسب و کارهای نوپا در ابتدای فعالیت خود برای جذب سرمایه و برخی شرکت‌های متوسط و بزرگ در هنگام ادغام و یا تملیک باید ارزشگذاری شوند. همان‌طور که بیان شد، هدف از ارزشگذاری، یافتن ارزش ذاتی یک شرکت است بنابراین برای تعیین ارزش ذاتی یک شرکت نیازمند دانستن تمام اطلاعات مربوط به آن شرکت هستیم. از طرفی دیگر در اقتصاد دانش محور امروز، دانش و فناوری‌های پیشرفته و به تبع آن، شرکت‌های مبتنی بر فناوری در حکم مزیت رقابتی کشورها و موتور محرک رشد اقتصادی مطرح می‌شوند و در سال‌‌های اخیر توجه بسیاری از محققان در کشورهای گوناگون را به خود جلب کرده‌اند. از آنجایی که بخش اعظم دارایی‌های شرکت‌های مبتنی بر فناوری، فناوری تحت اختیار آن‌هاست و فناوری جزءِ دارایی‌های نامشهود محسوب می‌شود، تعیین ارزش این دست از دارایی‌ها به دلیل ماهیت نامشهود و ناملموس آن‌ها دارای پیچیدگی زیاد است و از آنجا که اکثر روش‌های ارزشگذاری بر مبنای تخمین و پیشبینی استوارند، ارزشگذاری دارایی‌های نامشهود معمولاً به دقت بالای ارزشگذاری دارایی‌های مشهود نیست و میتوان ادعا کرد که هیچ دو تیم ارزشگذاری، ارزش یک دارایی نامشهود را یکسان برآورد نخواهند کرد، اما میتوان بازهی نزدیک و مشابهی از قیمت را متصور شد.
انواع روش‌های ارزشگذاری فناوری :
روش‌های ارزشگذاری به طور کلی به دو دسته کلی روش‌های کیفی و روش‌های کمی تقسیم می‌شوند.
